¡Hola!

Sabine en ik zijn geland op de bestemming Fuerteventura, na een zeer intensieve reis, met huilende babys, turbulentie en schreeuwende kinderen. We zijn aangekomen bij het hotel waar wij ons de aankomende 5 maanden stagiaires mogen noemen. Het is anders ik verwacht had.. (op foto's zag het er veel mooier uit).

Maar het weer maakte alles goed, want het is daar altijd +23 grraden (wat aanvoelt als 29 graden)!

Toen wij ons bij de receptie gemeld hadden, wisten ze eerst niet dat wij kwamen. Na veel bellen en wachten zijn we verwelkomt. We werden naar een hotelkamer gestuurd en met binnenkomst zagen we dat er al 2 andere meiden of jongens sliepen. In gebrekkig engels werd ons verteld dat we voor 1 nacht op een kamer met 2 andere stagiaires sliepen omdat er iets was met de personeelskamer ?! De bank werd omgetoverd tot slaapbank en we konden eindelijk rusten na een lange reis. We werden een beetje bijgepraat door de 2 dames en een van hun heeft ons het stadje laten zien.

De volgende ochtend, vandaag, moesten we naar het hoofd van de personeelszaken om te vragen waar en wanneer we moesten werken, want niemand wist dit en kon ons iets vertellen erover? Na een lang gesprek met engelse tolk werd uiteindelijk duidelijk dat we nog niet konden beginnen met onze stage omdat er nog belangrijke papieren misten. We mochten alwel bedrijfskleding passen en als er meer duidelijkheid was over de papieren en het rooster worden we gebeld. (We hebben dus geeen idee wanneer we moeten beginnen, deze dagen 'vrij' zien we nu dus aan als een soort vakantie omdat we niks kunnen doen behalve naar het strand gaan ;))

Dit alles was in de ochtend gebeurd waardoor we de middag lekker voor ons zelf hadden, en wat doen Nederlanders als ze naar een warm land met strand en zee gaan? Natúúrlijk naar het strand, de wolken schenen we dachten 'och de zon zal vast niet zo hard schijnen en we verbranden toch nooit'. Maar daar kwamen we later dus achter.... en ofcourse ben ik zo rood als een kreeft geworden. Wat vreselijk pijn doet dat...

Ohja er is ons ook verteld waarom we niet in de personeelskamers mochten, er lopen zwerfkatjes rond om het hotel. Wat bleek nou, dat de katjes vlooien of iets bij hun hadden wat in de personeelskamers verspreid was... Vandaag mocht iedereen de personeelskamers weer in en hebben Sabine en ik een kamer wat we moeten delen met nog een meisje. (We don't know who she is)

We wouden net gaan slapen tot er heeeeel leuk een dikke vette vieze kakkerlak naar binnen vloog... Na lang gillen heeft iemand hem einddelijk weg gehaald :') wat we overigens zelf ook moeten leren want dit gebeurd dagelijks heb ik anderen horen zeggen..

Nu gaan we proberen te slapen en hopen we dat het gaat lukken met onze verbrande huid, de kakkerlakken en de zwerfkatjes.

¡Buenos noches, hasta luego!