Genieten in Fuerteventura

Woehoeee!! Papa, mama en iris zijn langs geweest! Hun hebben een weekje kunnen genieten van het 'zonnige' Corralejo. Super leuk!!

Wat was het benauwd.. Als er geen wind staat dan brand je zelfs in de schaduw weg voor ons gevoel. Dus we hebben niet heel veel gedaan behalve aan het strand en de zee liggen. Maar wat heb ik genoten van hun verblijf, het voelde voor mij ook zelf als een kleine vakantie. Ookal moest ik stage lopen en was ik maar 2 dagen vrij. Ze hebben een extra koffer voor mij alleen meegenomen omdat ik best nog wel wat spullen vergeten was van thuis..

Samen met Iris ben ik naar het waterpark geweest, en met ze alle zijn we naar ‘Isla de Lobos’ geweest. Na 1 keer heb je het daar wel gezien maar het is toch de moeite waard om een kijkje te nemen. Vond het leuk om hun ook het eiland (Fuerteventura) te laten zien waar ik nu dus leef. Ik wist niet dat ik ze zo zou missen, ben blij dat ze langs geweest zijn. Toch gek, als iets er niet meer is kom je er pas achter of je het mist.

En het werk, ik leer steeds meer talen. Ik kan nu zelfs al een paar woorden Italiaans en Frans. Maar ik merk nog geen vooruit gang in mijn Spaans omdat je hier voornamelijk alleen maar Engels praat. En jaa, ik heb zelfs beginnende kleine gesprekken met Italianen gevoerd.Omdat je 5 dagen per week elke ochtend en avond bij het restaurant staat herkennen de mensen je en weten ze je naam.

Zoals, elke avond dat me ouders hier waren, ben ik naar ze toe gegaan om samen te uiteten gaan of wat cocktails te drinken. Maar op weg naar hen ben ik telkens wel mensen van het hotel tegen gekomen die allemaal me naam wisten en herkenden, terwijl ik hen maar vaag herken omdat er zoveel mensen in het hotel verblijven.

Het leuke aan dit werk is, omdat je een band opbouwt met de gasten, dat ze een recensie over jou schrijven op TripAdvisor! Ik heb nu al 2 comments gekregen waar ik trots op ben, super leuk!

Maar er is nog een super leuk vooruit zicht want nog 3,5 weken en dan komt Jan me opzoeken!!!

Ik hoop dat de tijd heel snel gaat want ik mis je Jan. <3

1e maand zit erop!

Al meer dan een maand zit ik alweer hier in Fuerteventura, en eerlijk, ik voel me al veel beter dan de 1^e/2^e week. Het klopt wel wat iedereen zei, de eerste 3weken/maand is het moeilijkst. Ook al kan ik de taal nog niet, ik weet nu wat de routine op het werk is, weet wat ik moet doen.Het is nu aan mij om de taal te leren. Daar merk ik ook verandering in, het verstaan gaat steeds beter. Maar het blijft lastig om terug te praten, maar mijn basis zinnen/woorden zijn wel uitbereid.

Het werk blijft ook lastig, het afscheid van de gasten nemen. Je bouwt in een week/twee weken toch een band met elkaar op. Elke ochtend en avond praat je met ze en je weet precies wat ze in hun vakantie gedaan hebben. En dan gaan ze weer naar huis want hun vakantie zit erop… Afscheid nemen kan ik echt niet, ook al ken ik de mensen niet.

Zoals afgelopen week, een lief echtpaar (rond de 50) uit The UK. De meneer sprak een beetje Spaans en samen met ons gebrekkig Spaans hebben we gesprekken gevoerd. Elke ochtend en avond hebben we gepraat, was echt wel gezellig. In de cuestionario boekjes (recentie boekjes) hebben ze ook in het speciaal mijn naam vermeld omdat ze zo tevreden met mij waren. Maar toen moesten we afscheid nemen.. nou na een knuffel en 2 kussen drukten ze met fooi in me handen. “For you, Guapa”.

Na een werk(week) van 8 dagen gehad te hebben, was ik eindelijk 2 dagen vrij. De weken verschillen hoeveel je werkt, deze week heb ik maar 5 dagen gewerkt.De werkdagen en tijden zijn hier wel heel anders dan in Nederland en het is en blijft wennen. Ik snap nu wel waarom ze een ‘siësta’ houden..

En de omstandigheden op de kamer?

De koelkast hebben we maar uitgezet dus alles stond onder water maar dat was wel de laatste keer. (Vandaag heeft iemand er naar gekeken en er worden nieuwe onderdelen besteld zodat het niet meer gaat lekken). De koelkast stond nog niet uit of we kwamen achter een ander nieuw groot probleem… Ons toilet lekt. Er is naar gekeken maar de stank is alleen maar erger geworden. Op een gegeven moment wen je aan alle omstandigheden, het blijft wel lastig maar je weet nu niet meer beter. (Als je nog meer over de omstandigheden wil weten, stuur me een privè berichtje)

Verder vertrekken stagiairs en komen er nieuwe bij, we zijn nu met 8 over. Heel aardig is iedereen maar wat praten ze snel Spaans zeg.

Het bruin worden gaat nog niet zo goed, ik verbrand mijn gezicht elke keer, ookal smeer ik het 10x in.

Ik heb vorige week een vulkaan beklommen omdat ik niet elke dag van me weekend naar het strand wil, maar wat was pittig zeg. Op ging nog wel maar eraf was een ramp.. allemaal losse stenen die naar beneden rollen, zou het niet vaker doen maar ben blij dat ik het gedaan heb.

Vandaag heb ik weer lekker geshopt, en wat voelt dat goed zeg dat shoppen. ?

De eerste 2 weken overleefd

Na een aantal dagen gewerkt te hebben heb ik weer tijd om een blog te schrijven. Ik zit nog steeds in het ‘mooie, geweldige’ Corralejo, Fuerteventura.

Het werk heb ik eindelijk onder de knie maar de taal nog niet. De medewerkers verwachten van me dat ik nu de taal al helemaal begrijp.. Maar het gaat me nog allemaal veelte snel. Met andere stagiaire(s) gaat het praten steeds beter in het Spaans maar dat komt omdat we elkaar aanvullen op de woorden die we niet weten. Aprendo Español.

Het werk gaat gelukkig wel goed, is wel echt saai en niet leuk want ik ben niet voor de public relations hier gekomen maar voor de receptie. En om de taal te leren vind ik dit geen goeie werkplek, maar dat is wat het hotel zelf wou. Laatst werd een Nederlandse meneer zo boos op mij dat hij me zo erg intimideerde dat ik serieus door de grond kon zakken, en waarom? Alleen omdat hij moest betalen voor zn patatjes en ik de enige was die hem dit kon vertellen (Meneer sprak totaal geen Engels/Spaans of iets anders).

En de omstandigheden? Die zijn alleen maar erger geworden. De koelkast valt nog steeds uit waardoor alles onder water komt, ja ook me tas met me laptop erin maar hij doet het gelukkig nog wel. De kakkerlakken zijn weg hoopt iedereen (al 2 dagen geen Cucarachas gezien !!) Maar nu is er nog iets erger dan kakkerlakken verschenen… Onze nieuwe buurman.

De andere stagiaires zijn al vertrokken. Dus iedereen die mij ingewerkt heeft is weg, wel jammer want we begonnen elkaar net echt te leren kennen. Maar er zijn andere stagiaires voor in de plaats gekomen. Waaronder iemand uit Italië, Duitsland, Polen ect.

Maar wat is er nou mis met onze nieuwe buurman de Italiaan? Als Sabine en ik ‘s ochtends de deur open doen om wat van het wasrek te pakken, komt deze ‘leuke’ buurman met zijn hoofd uit het raam om goedemorgen te zeggen en je een heel verhaal te vertellen. Hij hoeft maar iets te horen buiten of hij staat al buiten om tegen je te praten, maakt niet uit hoe vroeg of laat het is.

Ik zit hier nu 2 weekjes ongeveer en mijn shopverslaving is alleen meer toegenomen. In 2 weken tijd heb ik al 2 tassen, 2 paar schoenen, 3 paar bikini’s ect. gehaald.

Gister zijn we naar Las Duñas geweest en vandaag naar Isla de Lobos. Super, super, super mooi! Maar helaas is na vandaag ons weekend ook weer voorbij...

De eerste stage dagen

Hola! alweer een nieuwe blog,

Na 5 dagen een soort van vakantie te hebben gehad, zijn we afgelopen dinsdag, 21 juni begonnen met onze stage bij de public relations waar we de eerste 2 maanden stage lopen om de taal te leren.

Omdat we dachten dat we de dinsdag nog niet hoefden te beginnen met stage, (omdat de papieren nog niet rond waren maandag in de namiddag) hebben we maandag avond er een leuke en gezellige avond van gemaakt met onze collega’s. Een ‘te’ leuke avond waardoor we ons dinsdag niet heel best voelden. We werden gewekt omdat we maar niet wakker werden en moesten naar de personeelszaken komen omdat de papieren rond waren.

Nog geen paar minuten later stonden we in onze bedrijfskleding en kregen we een rondleiding in de 2 hotels van 2 uur lang (H10 Ocean Suites en H10 Ocean Dreams.)

Ook werd er leuk verteld dat mijn schoenen niet goed waren en per direct andere moest kopen?! Nergens heeft gestaan hoe net je schoenen moesten zijn en vanwege mijn scoliose is het best nog wel is lastig om de juiste te vinden maar goed, ik heb nieuwe en ze passen!

Die avond was ook gelijk onze begin avond. Ik werd bij het restaurant neergezet waar ze Spaans tegen me sproken en vertelden dat ik mee moest kijken. Om ineens 4 uur lang achter elkaar te moeten staan is even wennen en niet goed voor mijn rug maar we get used to it, is what they said.. Na ongeveer 2,5 uur werd ik zo misselijk en naar, dat ik vroeg of ik naar me kamer mocht want het ging niet goed..

De dagen erop moesten we om 9 uur beginnen. De werktijden zijn bij de public relations zijn van 9 ’s morgens tot 1 uur, dan siësta en begin je weer om half 6 tot half 10.

Ik heb veel geleerd en veel geluisterd naar het Spaans. Ik kan het nu al verstaan (un poco) maar spreken en schrijven is nog een dingetje en zal het ook nog wel blijven. Overdag ben ik vooral bezig geweest met lijsten voor het diner en reacties op tripadvisor schrijven aan de Nederlandse gasten. De (2^e) avond mocht ik weer bij het restaurant staan maar, mocht ik alles zelf doen. Vragen op welke kamer de mensen verbleven en uitleggen wat de bedoeling van het diner was. Veel, heel veel indrukken gehad, veel geswitcht tussen Engels, Spaans en Nederlands want ja ik heb maarliefst 3(!) Nederlandse echtparen in het hotel zitten!

Er is me verteld dat de andere stagiaire die me in werkt, me nog maar 2 dagen in werkt. Daarna mag/moet ik alles zelf gaan doen want zij gaat weg en ze denken dat ik het dan aan kan helemaal alleen, maar dat gaan we zien of ik het ga redden met me Spaans.

Gister heb ik een Nederlands echtpaar in mogen checken, omdat ze nauwelijks Engels spraken werd er gevraagd aan me of ik ze wou inchecken (natuurlijk want daarvoor ben ik hier gekomen! ???? )

Ik heb nu 8 shiften gedraaid, en het werk is heel erg wennen en tot nu toe vind ik het ook nog niet zo leuk. Ik had een ander beeld ervan voordat ik hier naar toe ging, maar zoals velen gezegd hebben zijn de eerste 3 weken het lastigst.. en in die fase zit ik nu dus…

En de omstandigheden op onze kamers? In 1 woord: Kut

Kakkerlakken komen in en uit lopen, de douchebak vangt geen water op waardoor we elke dag zwemmen in onze (bad)kamer. Oh en onze vriezer/koelkast had besloten ermee te stoppen waardoor alles smolt en we nog dieper zwommen dan we al deden.

Ik moet toegeven dat ik het toch wel een beetje begin te missen in Nederland nu al..

Hola Fuerteventura

¡Hola!

Sabine en ik zijn geland op de bestemming Fuerteventura, na een zeer intensieve reis, met huilende babys, turbulentie en schreeuwende kinderen. We zijn aangekomen bij het hotel waar wij ons de aankomende 5 maanden stagiaires mogen noemen. Het is anders ik verwacht had.. (op foto's zag het er veel mooier uit).

Maar het weer maakte alles goed, want het is daar altijd +23 grraden (wat aanvoelt als 29 graden)!

Toen wij ons bij de receptie gemeld hadden, wisten ze eerst niet dat wij kwamen. Na veel bellen en wachten zijn we verwelkomt. We werden naar een hotelkamer gestuurd en met binnenkomst zagen we dat er al 2 andere meiden of jongens sliepen. In gebrekkig engels werd ons verteld dat we voor 1 nacht op een kamer met 2 andere stagiaires sliepen omdat er iets was met de personeelskamer ?! De bank werd omgetoverd tot slaapbank en we konden eindelijk rusten na een lange reis. We werden een beetje bijgepraat door de 2 dames en een van hun heeft ons het stadje laten zien.

De volgende ochtend, vandaag, moesten we naar het hoofd van de personeelszaken om te vragen waar en wanneer we moesten werken, want niemand wist dit en kon ons iets vertellen erover? Na een lang gesprek met engelse tolk werd uiteindelijk duidelijk dat we nog niet konden beginnen met onze stage omdat er nog belangrijke papieren misten. We mochten alwel bedrijfskleding passen en als er meer duidelijkheid was over de papieren en het rooster worden we gebeld. (We hebben dus geeen idee wanneer we moeten beginnen, deze dagen 'vrij' zien we nu dus aan als een soort vakantie omdat we niks kunnen doen behalve naar het strand gaan ;))

Dit alles was in de ochtend gebeurd waardoor we de middag lekker voor ons zelf hadden, en wat doen Nederlanders als ze naar een warm land met strand en zee gaan? Natúúrlijk naar het strand, de wolken schenen we dachten 'och de zon zal vast niet zo hard schijnen en we verbranden toch nooit'. Maar daar kwamen we later dus achter.... en ofcourse ben ik zo rood als een kreeft geworden. Wat vreselijk pijn doet dat...

Ohja er is ons ook verteld waarom we niet in de personeelskamers mochten, er lopen zwerfkatjes rond om het hotel. Wat bleek nou, dat de katjes vlooien of iets bij hun hadden wat in de personeelskamers verspreid was... Vandaag mocht iedereen de personeelskamers weer in en hebben Sabine en ik een kamer wat we moeten delen met nog een meisje. (We don't know who she is)

We wouden net gaan slapen tot er heeeeel leuk een dikke vette vieze kakkerlak naar binnen vloog... Na lang gillen heeft iemand hem einddelijk weg gehaald :') wat we overigens zelf ook moeten leren want dit gebeurd dagelijks heb ik anderen horen zeggen..

Nu gaan we proberen te slapen en hopen we dat het gaat lukken met onze verbrande huid, de kakkerlakken en de zwerfkatjes.

¡Buenos noches, hasta luego!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kim